Zaterdagochtend 8.00u. Voor mij een ongewoon tijdstip om voor een spiegel te staan stoeien met een zilveren vlinderstrik en bijpassende bretels. Hoe heb ik mezelf hiervoor kunnen laten strikken denk ik nog. Maar het is voor een goed doel. Want dit is niet zomaar een dag. We maken ons klaar voor de Oranjetour in Katwijk aan Zee. Een spektakel waarbij ruim 80 bijzondere auto’s bij elkaar komen om mensen met een verstandelijke beperking een fantastische dag te bezorgen. En ook dit jaar is de MX-5 Club vertegenwoordigd met zo’n 20 wagens.

Wanneer ik samen met collega Danielle van der Veen​ en haar Black Pearl het parkeerterrein bij de sporthal in Katwijk op rij, zien we al een bonte verzameling van auto’s bij elkaar staan. Versierd met prachtige oranje bloemstukken. We decoreren onze bolides met wat extra ballonnen en melden ons in de hal, waar we hartelijk worden verwelkomd door de organisatie en een goodie bag voor onderweg krijgen aangeboden. Tevens ontvangen we een papier met nummer, welke we duidelijk op de auto moeten aanbrengen. Op deze manier kan de aan ons toegewezen bijrijder gemakkelijk zijn of haar maatje voor die dag herkennen.

Na de koffie met gebak betreden we opnieuw het parkeerterrein, en ik zie meteen al dat een jongeman nieuwsgierig mijn auto staat te bekijken. Aan het nummer op zijn naamkaart zie ik al direct dat het mijn buddy voor vanmiddag is. Ik loop op hem af en stel mezelf voor als zijn chauffeur. Zijn antwoord is verrassend: “Dag ik ben Arnold, 36 jaar en ik ben single. Maar ook dat komt wel weer goed hoor!”. Zijn optimistische kijk op de wereld werkt direct aanstekelijk. Als ik hem vraag of hij van auto’s houdt knikt hij enthousiast. “Ja, ik had al gehoopt op een cabrio vandaag. Maar eigenlijk ben ik het gekst van Mini’s”. Match! Vriend, stap in en wees welkom. Zijn gordel kan hij zelf wel om doen zegt ie, maar niet voordat ik hem eerst een zilveren hoedje op zijn hoofd heb gezet, identiek aan de mijne. Feest vieren doe je immers niet in je eentje.

De tocht is een ervaring op zich. Wat een prachtig gezicht, al die auto’s versierd met bloemstukken in colonne onderweg. Bij elke rotonde en kruisingen staan verkeersregelaars om het overige verkeer tegen te houden. Stiekem voel ik mezelf ook een kind.. Ik mag overal doorrijden, zelfs door het rode licht. En er mag geclaxonneerd worden alsof het een lieve lust is. Iets wat Arnold ook wel interessant vindt. Zijn hand is regelmatig op het stuur te vinden en hij zwaait enthousiast naar alle toeschouwers die zich langs de route verzameld hebben. Totdat hij de radio met iPod ontdekt. Arnold werkt niet alleen op vrijdag en maandag bij de C1000 als schoonmaker en vakkenvuller, hij is ook DJ bij Studio 20. Of ie even door de playlist mag lopen? Leef je uit makker!

Het is een heerlijke route, met uitsluitend lachende gezichten. Niet alleen van de gasten, ook van de deelnemers. Wat is het toch heerlijk om zoiets te kunnen doen, en je beseft je weer dat geven minstens net zoveel voldoening kan geven als krijgen. Misschien nog wel meer. Eén ding is zeker. Er is een volwassen knul die vanavond hyper onder de wol kruipt, met een grote grijns op z’n gezicht en een onuitwisbare herinnering in z’n geheugen. En Arnold? Die waarschijnlijk ook!!!