Nu mijn werktijden wat zijn aangepast, en ik dus op een ander tijdstip huiswaarts keer, valt het me op dat ook de samenstelling van het verkeer anders is dan dat ik gewend ben. Op de linkerbaan van de snelweg, waar ik rond 18.00u meestal de knipperende en klevende Duitse “Premiums” aantref, wordt rond 16.00u steevast de belangrijkste race uit de bouwwereld gereden: “Wie het laatste bij de vrouw aan de piepers zit is een loser!”.

En ze zijn met veel! Op één of andere manier allemaal op weg naar het zuiden. Nooit geweten dat er zoveel installatie- loodgieter- en klusbedrijven in Brabant waren. Alle busjes zijn steevast volgeladen met mensen en materieel, behangen met ladders en buizen, en behalen al slingerend snelheden waar de doorsnee automobilist ‘t water van in z’n bilnaad zou krijgen.

Het is die middag erg druk op de weg, en ter hoogte van Culemborg rij ik de staart van de dagelijkse file tegemoet. Ik schuif één baan op naar rechts, omdat ik uit ervaring weet dat deze sneller gaat. Dit tot groot genoegen van een verdwaalde executive die al een tijdje zo dicht op mijn bumper zit dat ik niet eens kan zien of er vier ringen of twee nieren op de neus van z’n auto zitten. Hij stuift me vol gas voorbij, op de voet gevolgd door een wit busje van firma Testos & Teron. Tenminste, dat schat ik zo in als ik de drie voorin zittende mannen zo eens bekijk vanuit mijn linker ooghoek. Kameraad Rechts is in slaap gevallen en hangt kwijlend tegen de ruit aan. Maat Midden hangt achterover in z’n stoel, en probeert zo snel mogelijk als hij kan de enorme voorraad snacks van de welbekende “Gele Boog” te verorberen, die tussen z’n voeten op het dashboard ligt. Meneer Links kijkt stoer voor zich uit, een sjekkie bungelend tussen de lippen, polsje los bovenop het stuur. Da’s dus Testos zelf, kan niet missen!

Ondanks dat hij wordt aangekondigd door knipperende lichten boven de snelweg, komt de file toch nog onverwacht. Tenminste, voor de executive in Duits “premium” dan, die maar net op tijd stil staat. Testos, die er vlak achterop geplakt zat, krijgt een rolberoerte achter het stuur en moet alle ankers uitgooien om maar net te voorkomen dat hij z’n automerkje in spiegelbeeld in de kofferklep van meneer Directeur stempelt. Kameraad Rechts is bruut wakker geschud, gezien het slakkenspoor dat zijn wang over de ruit heeft getrokken, en Maat Midden lijkt wanhopig op zoek naar een verloren kipnugget, die tegen alle verwachtingen in toch nog een laatste vlucht heeft gemaakt om vervolgens te landen tussen de telefoonladers en notitieblokken.

De irritatie ten opzichte van meneer Directeur loopt zichtbaar op en Testos’ hoofd loopt aardig rood aan. Ik kijk geamuseerd toe hoe hij foeterend uit z’n busje stapt om meneer de Directeur eens flink de waarheid te vertellen. Zijn te vaak gewassen mouwloze hemdje kan onmogelijk het hele brede lijf bedekken en ik krijg ongevraagd een berg tattoos te zien waar Ben Saunders een minderwaardigheidscomplex van zou krijgen. Met forse tred stuift hij op de Duitse bolide af, hevig zwaaiend met zijn armen, die trouwens veel te ver van zijn lijf af lijken te staan. Het is duidelijk dat Testos tevens de uitvinder van deodorant met haarversteviging is.

Meneer de Directeur heeft echter niks in de gaten. Die is zo te zien in een hevig telefoongesprek verwikkeld. Blijkbaar zijn z’n bedrijfsaandelen belangrijker dan z’n eigen aandeel in het verkeer. Inmiddels komt er beweging in de stoet, en met een dot gas gromt de Dikke Duitser een paar meter verder. Tot groot ongenoegen van Testos, die niets anders kan doen dan geërgerd plaatsnemen naast z’n kornuiten, die samen met servetjes de resten van een milkshake proberen te verwijderen van de voorruit.

Verwonderd over wat ik allemaal om me heen zie probeer ik me voor te stellen waar Testos nou met die bloedspoed naar onderweg was. Wat zou er nou op hem zitten te wachten? Het zou toch een stunt zijn als hij met piepende banden tot stilstand komt voor een keurig rijtjeshuis, waar een jonge blonde vent de deur open doet met slechts alleen een schortje om en roept “Dag lieverd, ga je even douchen? De pasta pesto is bijna klaar, kunnen we lekker op de bank Mary Poppins kijken…”.

Ik moet lachen om mijn eigen idiote gedachten, maar ik kom helemaal niet meer bij als ze even later vlak voor me rijden, en ik duidelijk de tekst achter op de bus kan lezen: “TOPPERS GEZOCHT”. Hahaha, zie je wel! HOMOOOO’s!!!